Les cinq coqs d'Yssingeaux

retranscrit par Didier Grange

Los vèlhs jalhs d'Issinjau qu'en son Ostal de Vila
Dins la pèira an talhat per formar lo blason
Se desvelhèran ièr, per una nuèit tranquilla,
Puèi, s'estirant joiós, quitèran lhur preison.

Se parlèran tots cinc, e tots cinc a la fila
S'envolant tot d'un còp, passant riu e clauson
Arribèran elh Puèi, onte dormiá, flor fragila,
Lo pichòt eiretièr d'una granda maison.

E, rodant l'enfanton, los fringants jalhs de pèira
Emb'un cocoricò sonòre en la nuèit nèira
Sovatèran qu'elh cial, clarilhanta ravor,

Coma un ardent solelh un jorn resplandiguèsse
Puèi, repartent davant que la nuèit s'achabèsse
Lhur plaça avián représ quand arribèt lo jorn.

Texte de l'auteur

Lous vieuis jais d'Issinjau qu'en soun oustau de Vilo
Dins la pèiro an taiò pèr fourma lou blasou
Se deivihèron ièr, pèr una nuei tranquilo,
Peu, s'estirant jouious, quitèron lur preisou.

Se parlèron tóuts cinq, e tóuts cinc à la filo
S'envoulant tout d'un cop, passant riou et clousou,
Arribèron ei Puei, ount dourmiò, flour fragilo,
Lou pichot eiretiè d'una grando meisou.

Et, roudant l'effantou, lous fringants jais de pèiro
Emb'un cococoricó sonore en la nuei nèiro
Souvatèron qu'ei ciau, clarihanto ravour

Coume un ardènt soulèi un jour resplandiguèsse,
Peu, repartènt davans que la nuei s'achabèsse,
Lur plaço avian repres quand arribè lou jour.