Lo petiòt Nicolau

Adoncas aquí, ère veraiament embestiat, que m'auriá ben agradat que Maria-Edvige me vege tot bronzat, mais ai pas dit res 'me lo papa, que m'aviá avertit que se li parlave encara un còp de bronzatge, quò anava petar.

Coma fasiá solelh, sortiguère per l'òrt, e de temps en quora, corriá vès la sala de banhs per m'aseimar dins lo miralh, mas brunissiá pas, puèi me pensère qu'anave eissaiar un còp de mai per l'òrt e que si demorave tot blanc, ne'n parlariá amb lo papa.

E dreit quand sortiá per l'òrt, l'auto de M. Cortaplaca s'arrestèt davant son estau, amb tot un mont de bagatges aquí dessobre.

Puèissa Maria-Edvige davalèt de l'auto, e quand me veguèt, me faguèt bonjorn amb la man.

E ieu virère tot roge.