Sovenença dau certificat d'estúdia

E lo matin, quand chaupuguèt partir, aguèit gis de chapèl, e los chapèls, d'aquel temps, aquò se fasiá. Las femnas avián totjorn un chapèl, e mèmas las petitas. Ai que ieu aviós gis de chapèl. Mon paire èra bien einoa(t), e ma maire mai. Me montèit en la chambra, anèit cherchar, trobèit un chapèl. Un chapèl qu'èra de l'an davans, qu'èra ben un pauc desfreschi(t). Mais tant pis, lo prenguèit sus la tèsta. Aquò fasiá bien, aquò fasiá fèrme eleganta. E surtot qu'aviós pas durmi(t) una segonda, pas una segonda. Per çò que comprenètz, apreendiós un pauc. Aub mon chapèl desfreschi(t), e ma rauba bèla, montèit en la carriòla. En rota, parlàvam pas bien, parlàvam gaire, per çò que pensàvam a çò que nos atendiá. Arribèram às Sinjau, veguèram quauques mèstres que coneissiam. Veguèit una mèstra de Sant-Voi que coneissiós un pauc. Aquò me rassurèt un tot petiòt pauc.

E puèis, i aguèt l'apèl de nòstres noms. Aviós un camarada d'escòla aquí, qu'èra aube nosautres, eram tots tres e nòstre mèstre. Apelèron. S’apelava Argaut. Fai que, èra daus promièrs que devián apelar. Argaud Albert, s'apelava. ... Gis d’ Argaud Albert ... Son paire èra ben vengut aub el, mas deviá èsser benliau anat beure un canon, totjorn qu’èra pas aquí. E el se saquèt pas, avancèt pas. "Argaud Charles", "Argaud Charles", e el, sos parents l’apelavan Albèrt. Saiá pas qu'aquò èra el, lo paure petit. Quand tot lo monde fuguèt apela(t), el èra tot solet en la cort.

...